SİVAS MANİLERİ
MANİLER
“Yol uğrattık bu dağa
Can dayanmaz bu dağa
Susadık su içerken
At bağladık budağa
Bileği vur bıçağa
Ayak uydur bu çağa
Seversen bir güzel sev
Gönül verme alçağa
Seçtik karayı, ağı
Suya sarkıttık ağı
Öyle bir gün geldi ki
Halka yutturdu ağı.
Kışın rastladım çığa
Düştü kaçtım açığa
Akıl yorup sır verme
Aklı baştan kaçığa
Yük yükledik kızağa
Gittik geldik uzağa
Sefil Selimi göz aç
Sakın düşme tuzağa
Hırsız tıktılar bağa
Tutup bağladık bağa
Saçını hep kazıdık
Başı döndü kabağa.
Soğan doğradık yağa
Dilerim rahmet yağa
Dostlarım başa bakar
Düşman bakar ayağa.
Bu yıl bostan belledik
Dersimizi belledik
Kuzuyu koyuna kattık
Kulağını bel’ledik.
Sağ ol canım çok yaşa
Kış yaz oturma yaşa
Aynı gün doğan ikiz
Tarih olur yaş yaşa.
Kim okuya, kim bile?
Üç kişi gittik bile
İnsan hataya düşer
Göz görüp bile bile.
Libas yatır ütüye
Kuşlar muhtaçtır tüye
Suçluya kelepçe vur
Fırsat kollar ki tüye.
Güldür fakir naçarı
Ağlatma yaş saçarı
Sefil Selimi kolla
Gönlü sana açarı
Tezim var içerikli
Kolamız iç erikli
Bizim köye gidelim
Köyümüz İç Erikli.
Seni sevdim enişte
Frene bas “enişte”
Arabada oturma
En işte be en işte.
Gözü peke koç ağa
Uçağa bin uçağa
El oğlu beyden yaman
Yaka verme kaçağa.
Der eden yuka dere
Vardık gül dere dere
Bölüp ayırmak kötü
İnsanlar insan dere.
Vücut üstünde deri
Gönül taşır kaderi
Beni benden saklar
Özümdeki Hak deri.
Anam aş yapar yerdik
Fazla yiyeni yerdik
Ölmedik çok çiğnendik
Sonunda zati yerdik.
Çalgıcı çalgı çaldı,
Yücelmedi alçaldı
Sefil Selimi’yi gördü
Dudağına al çaldı.
Kervan yürür it ürer
Yapraklanır oy ürer
Pek çoğu gider yaya
Yolcu yolda at sürer.
“Yeyip” içtiğim acı
Evvel sen sana acı
Gönül ister hoş olsun
Köy kasaba ilacı.
Bal yapar balcı arı
Pay almışım pay yarı
Sefil Selimi sordu
Nerde aşkın diyarı?
Bugün geldik yüz yüze
Deryada yüze yüze
Cahiller aşık sevmez
Bekler derimi yüze.
Biraz ağzını kapa
Seyreden hisse kapa
Yağmur yağa, su dola
Göletlere ve Kap’a.
Sizler ince, ben kaba
Dönmüşüm bakır kaba
Açık seçik yaşarım
Girdi sanma nikaba.
Güzellik taşıyor yaz
Seyret birer birer yaz.
Güzün, kışın soğuktur
Kulak düşürür ayaz.
Orman yarısı koru,
Derler yeşili koru.
Sefil Selimi yanar
Dıştan görünmez koru.
Aklım imanıma eş,
Kendi nefsinle güreş.
Ben yiğidim diyorsan,
Kabrini elinle eş.
Uyuyanlar görür düş,
Bir kâmil eline düş.
Akıl, fikir almasın,
Ne Fikriye ne Be,düş.
Evliyi ve bekarı,
Tutar kazancı, karı.
Sözü yabana atma
Sel olur dağın karı.
İriye de Kos koca,
Çulu dövdür tokaca.
Hanım evde iş görür
Ekmeğe koşar koca.
Sefil Selimi’den tez,
Olmalı herkesten tez.
Dağda eser fırtına
Ya eve gel ya da tez
Yeleklerde var çıt çıt
Konuşma,çıkartma çıt.
Odun kırsan eder küt,
Çubuk kırılır der: çıt.
Doktorluk okulu Tıp.
Damlalar düşer tıp, tıp.
Aynı duyguyu taşı
Çirkin huyları atıp.
Elimde kaşık sapı,
Kağnıyla çektik sapı.
Viraj viraj dolaştık,
Sap dedim duymaz “sap”ı.
Çiviyi çakar keser,
Sancı soluğum keser.
Sevdiğine mektup yaz
Yazmazsan umut keser.
Saydım kırkdokuz elli,
İnsan ayaklı elli.
Diyar diyar dolaştım,
Herkes başka bir el-li.
Gönül kurban adadı,
Payı dağıttı dadı.
Bedava her ne olsa
Balı aratmaz dadı.
Yayvandır sini, leğen;
Eşler fazla gül eğen.
Etek öper, gaf yapar
Boyun büken, bel eğen.
Kalıçla nohut biçtim,
Tartarak baha biçtim.
Geçmişte terzi idim
Kumarı kesip, biçtim.
Gemiyle deniz geçtim,
Kendi kendimden geçtim.
Sefil Selimi’yem ben
Rakibi kolay geçtim.
İpek böceği kurdu,
İnce koza dokurdu.
Beyaz bina içinde
Ne yazar ne okurdu.
Şişe ağzında tapa,
Kulak verdim tap tapa.
Zalim şeytan arada
Koymaz kul Hak’ka tapa.
Başımda sert yel eser,
Kültürüne katar eser.
Ayrı ayrı tanımaz
Bu eser ki ülkeser.
Düşünüp farkına var,
Sevenin yanına var.
Herkeste neler varsa
Bizde de aynısı var.
Yürü yol tepe tepe,
Dağın dik yeri tepe.
Falan ahıra girdi
Az kaldı katır tepe.
Deryada bindik sala,
Köpükler sala sala.
Sefil Selimi düşün
Herkes konur o sala.
